Gedurende een paar jaar werd Johan Tahon gevolgd door een cameraploeg van Woestijnvis, onder leiding van Luc Lemaître. De opnames resulteerden in een schitterende documentaire die op zondag 19/12/2010 werd uitgezonden op Canvas.

In zijn atelier in Zwalm sculpteert Johan Tahon zijn eigen realiteit. In een witte werkplaats omringd door witte figuren in gips buigt hij een donker verleden om tot nieuw leven. Uit de sculpturen spreekt angst en onmacht maar tegelijk zijn ze zo dwingend dat je er niet omheen kan. Elk beeld is een uitbeelding van een ziel, het meest intieme dat je kan uitwisselen. In de documentaire laat beeldhouwer Johan Tahon ongegeneerd in zijn eigen ziel kijken. Beelden maken is voor Tahon een absolute noodzaak om te overleven. Hij legt zichzelf een loodzware opdracht op: hij wil de beste zijn in de moeilijkste kunstvorm. Elke sculptuur is het resultaat van een lange zoektocht, tot elke twijfel wegvalt. Al zijn aandacht en energie kruipt in het beeld, elke aanraking wordt erdoor opgeslorpt. De beelden worden verkapt, versleurd, omzwachteld en aangeraakt tot ze terugpraten. Tot het beeld tot leven komt. Zo brengt elk beeld nieuw leven. Nadat ze jarenlang uitsluitend tot het universum van Tahon behoorden, werden zijn sculpturen ontdekt door Jan Hoet. Daardoor gingen niet alleen de beelden een ander leven leiden, maar stond ook het leven van Johan Tahon op zijn kop. Regisseur Luc Lemaître maakte in 2007 (toen samen met Sam De Graeve) voor Canvas de documentaire Sam Dillemans, De waanzin van het detail. Die documentaire werd door de kijker erg gesmaakt en kende ook internationaal succes op het festival van Biarritz, waar hij bekroond werd met de presitgieuze Fipa d'Or.